Potrącona przez los,
Zdążyłam tylko skryć się,
W miejscu bezpiecznym,
Z dala od zgiełku ulic.
Tam odnalazła mnie ona,
Jedyna zainteresowana moim losem.
Zwała się nadzieja.
Szybko mnie zabrała,
I pamiętam jak przez mgłę,
Zanim zemdlałam,
Jej nieziemską prędkość.
Gdyby nie ona,
Nie było by mnie tu.
Wielkie wyrazy wdzięczności,
Dla niej i jej czynu...
...
Dwa wilki
Ponoć jesteśmy jak dwa wilki.
Jeden biały,drugi czarny.
Ponoć jeden zmusza drugiego,
Do haniebnych czynów.
Ja jestem uważana za białego,
Miłego,pięknego,spokojnego,
Zmuszanego przez drugiego,
Do zła wielkiego.
A ty za za czarnego potwora,
Uważany mimo,że krzywdy nikomu,
Żadnej nigdy nie wyrządziłeś.
Nasze wycie jest najpotężniejsze,
Mówią,ale i złowrogie.
Ja nie pojmuje rozumowania tych osób.
Często musimy uciekać,
Często musimy ponosić rany,
Często musimy głodować.
Jednak nigdy kły nasze,
Ran nikomu nie zadały...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz